-
1 świadczyć
глаг.• доказывать• казать• оказывать• показывать• проявлять• свидетельствовать* * *świadcz|yć\świadczyćony 1. свидетельствовать;\świadczyć w sądzie быть свидетелем (давать показания) в суде;
\świadczyć о czymś свидетельствовать что-л., о чём-л;coś o kimś dobrze \świadczyćy что-л. хорошо говорит о ком-л., что-л. говорит в чью-л. пользу; 2. оказывать;\świadczyć sobie wzajemnie usługi оказывать друг другу услуги
* * *1) свиде́тельствоватьświadczyć w sądzie — быть свиде́телем (дава́ть показа́ния) в суде́
świadczyć o czymś — свиде́тельствовать что́-л., о чём-л
coś o kimś dobrze świadczy — что́-л. хорошо́ говори́т о ко́м-л., что́-л. говори́т в чью́-л. по́льзу
2) ока́зыватьświadczyć sobie wzajemnie usługi — ока́зывать друг дру́гу услу́ги
См. также в других словарях:
świadczyć — ndk VIb, świadczyćczę, świadczyćczysz, świadcz, świadczyćczył, świadczyćczony 1. «być objawem, dowodem, świadectwem czegoś» Podkrążone oczy świadczyły o nieprzespanej nocy. Wypieki na twarzy świadczą o gorączce. Ślady stóp świadczyły o kierunku… … Słownik języka polskiego
świadczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, świadczyćczę, świadczyćczy, świadczyćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być świadkiem w jakiejś sprawie; składać zeznania (np. w sądzie) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Świadczyć… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
świadek — m III, DB. świadekdka, N. świadekdkiem; lm M. świadekdkowie, DB. świadekdków 1. «osoba powołana przez sąd w celu złożenia zeznań dotyczących okoliczności rozpatrywanej sprawy; osoba obecna przy dokonującym się akcie prawnym; sekundant w… … Słownik języka polskiego
zeznawać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Id, zeznawaćznaję, zeznawaćznaje, zeznawaćwaj {{/stl 8}}– zeznać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, zeznawaćam, zeznawaća, zeznawaćają, zeznawaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} przedstawić, wyznać, wyjawić posiadane wiadomości w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
